İzmir’de Çalışan Acil Servis Hemşirelerinin Eğitim Gereksinimlerinin İncelenmesi

Özet

AMAÇ: Bu çalışmada, İzmir’deki acil servislerde çalışan hemşirelerin eğitim gereksinimleri, acil serviste çalışma memnuniyet düzeyleri ve bunları etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Kesitsel analitik çalışma, 2 Ocak 2008 - 30 Nisan 2008 tarihleri arasında, İzmir ilinde bulunan üniversite, devlet ve özel dokuz hastanenin acil servislerinde görev yapan acil hemşirelerini kapsadı. Anket soruları, hemşirelerin sosyodemografik ve mesleki özelliklerini, mevcut eğitim düzeylerini ve eğitim gereksinimlerini, acil serviste çalışma memnuniyet düzeylerini değerlendirmeye yönelik hazırlandı. Bu anket formu Türkiye Acil Tıp Derneği (TATD) yönetim kurulunun onayı doğrultusunda dokuz hastanenin acil servislerine posta aracılığıyla gönderildi ve posta yoluyla geri alındı.
BULGULAR: Çalışmaya 199 acil hemşiresi dahil edildi. Katılımcılar ortalama 2,64±1,21 yıldır hemşirelik, 2,03±0,90 yıldır da acil servis hemşireliği yapmaktaydı. Haftada ortalama 45,24±6,46 saat çalışmaktaydılar. Hastanelerin %64,6’sı kurum içi eğitim yapmaktaydı. Katılımcıların %92,8’inin mezuniyet sonrası sertifikalı bir eğitime katılmadığı saptandı. Kurum içinde yapılan eğitim programlarının %62,8’inin hemşireler tarafından yeterli bulunmadığı belirlendi. Katılımcıların %78,3’ünün temel yaşam desteği, %77,4’ünün ileri kardiyak yaşam desteği, %81,7’sinin ileri travma yaşam desteği, %88,1’nin elektrokardiyografi değerlendirme, %84,1’nin afet planlaması ve organizasyonu konularında kurslara katılmak istedikleri görüldü. Katılımcıların %70,1’inin bu eğitimleri nereden alabileceklerini bilmedikleri ve yine %70,1’nin TATD’nin mezuniyet sonrası eğitim programları hakkında yeterli bilgiye sahip olmadıkları belirlendi. Hemşirelerin eğitim durumları ve acil serviste çalışma yılları ile TATD’nin eğitimlerine katılma durumları karşılaştırıldığında, eğitim düzeyi ve çalışma yılı arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir fark bulundu (p<0,05). Eğitimi ön lisans ve lisans düzeyinde olan hemşirelerin TATD’nin eğitimlerine katılma durumları lise mezunu hemşirelere göre yüksek olarak belirlendi. Çalışma yılları daha fazla olan hemşirelerin TATD’nin eğitimlerine katılma durumları ve TATD eğitimlerden haberdar olma durumları daha düşük olarak belirlendi. Hemşirelerin %62,3’ünün acil serviste çalışmaktan memnun oldukları ve %71,1’nin çalıştıkları servislerini değiştirmek istemedikleri saptandı.
SONUÇ: İzmir’de acil servislerde çalışan hemşireler acil serviste çalışmaktan memnun olmalarına rağmen kurum içi eğitimlerini yeterli bulmamaktadırlar. Mezuniyet sonrası eğitimlere katılma istekleri yüksektir. Fakat mezuniyet sonrası eğitim programları hakkında bilgi sahibi değillerdir. Bu eğitimlere nasıl ulaşabileceklerini bilmemektedirler.