Acil hekimleri için “geçici” adli raporların anlamı nedir? Kendini koruma? Önyargı? Alışkanlık?...

Özet

Amaç: Günümüzde, bir adli olguya hekim raporları hastanelerde oluşturulmakta ve adli makamlarca kullanılmaktadır. Bu çalışmada, “geçici adli rapor” olarak sonlandırılmış adli raporların düzenlenme nedenleri araştırılmıştır.
Gereç ve yöntem: Çalışma, ileriye yönelik olarak 2 farklı devlet hastanesinde gerçekleştirildi. Veriler, SPSS 16 programında analiz edildi. Veriler 4 hafta boyunca toplandı ve ardından Kolmogorov-smirnov (K-S) ve Ki-kare testleri kullanılarak analiz edildi.
Bulgular: Çalışmamızda, toplam 610 adli olgu (Mersin Toros Devlet Hastanesi (MTDH), n=171; İskenderun Devlet Hastanesi (İDH), n=439) saptandı. MTDH’ da 100 (%58,5) geçici adli rapor ve İDH’ da 433 (%99,6) kesin adli rapor mevcuttu. yatışı yapılan/sevk edilen hastalara ait adli raporlar analiz edildiğinde, bunlardan 14’ü “Geçici” olarak sonlandırılmıştı. Çalışmaya göre, adli rapor sonucu acil servise geriatrik/pediatrik hastalar, kafa travması/penetran travma ile başvuran hastalar olduğunda doğrudan etkilenmekteydi. Toplam 11 hekimden 7’ si geçici rapor düzenlenmesinin nedeni olarak kendini koruma olarak iletti. 32 (%18,7) konsultasyon istemi mevcuttu. Konsultasyon istemi ve adli rapor sonlandırma şekli arasında istatistiksel anlamlı fark mevcuttu (p=0,009).
Sonuç: Kendi içlerinde tutarlı, birbirleri arasında ise zıt sonuçlu 2 hastane olması, adli olgulara standart yaklaşımın olmadığını göstermektedir. Bununla birlikte, geçici adli raporlar genellikle kendini koruma, önyargı ya da bireysel kurallar nedeniyle yazılmaktadır. Bu 2 sonuç sebebiyle, Adli tıp eğitimi, acil hekimlerine gerekenden daha fazla verilmelidir.